مقایسه تجویز دگزمدتومدین با میدازولام داخل بینی در سهولت آماده سازی کودک جهت جراحی الکتیو

مقدمه: یکی از مهم ترین مسائل در آماده سازی کودکان برای جراحی اضطراب هنگام جدا شدن از پدرومادر است. اضطراب می تواند سبب واکنش های تهاجمی و افزایش دیسترس کودک شده و کنترل درد پس از عمل را دشوار سازد. در حال حاضر رایج ترین روش، استفاده از آرا م بخش ها پیش از ورود به اتاق عمل در کودکان مصرف داروی خوراکی است که شایع ترین دارو میدازولام است. هدف: مقایسه تجویز داخل بینی دگزمدتومدین با میدازولام در سهولت جداسازی کودک از پدرومادر پیش از ورود به اتاق عمل و پذیرش ماسک بیهوشی و همکاری هنگام تعبیه رگ محیطی مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور روی 60 کودک 8-2 ساله با کلاس سلامت فیزیکی 1و2 کاندید جراحی الکتیو در بیمارستان های آموزشی، درمانی رشت انجام شد. کودکان با بلوک تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. 30دقیقه قبل از ورود به اتاق عمل گروه(1) 1µg/kg  و گروه(2) 0.2mg/kg میدازولام از طریق بینی دریافت کردند. سهولت جداسازی کودک از پدرومادر، همکاری هنگام آماده سازی رگ محیطی و ماسک گیری با استفاده از سیستم های نمره دهی تعریف شده با آزمون های آماری chi²، t-test و k-s دو نمونه ای بین دو گروه مقایسه شد. نتایج: در مجموع 49 پسر و 11 دختر وارد مطالعه شدند. میانگین سنی شرکت کنندگان 67/1 ± 45/4 سالگی بود. از نظر جنس، سن، ضربان قلب، فشار خون واشباع اکسیژن شریانی پایه دو گروه اختلاف آماری معنی دار نداشتند. اشباع اکسیژن شریانی 15 دقیقه پس از تجویز دارو(016/0p=) و هنگام ورود به اتاق عمل (036/0p=) در گروه  بیش از گروه میدازولام بود. دریافت کنندگان میدازولام هنگام ورود به اتاق عمل راحت تر از پدرومادر خود جدا شدند(027/0p=)، زمان القای بیهوشی ماسک را بهتر تحمل کردند (013/0p=) ولی از نظر همکاری هنگام تعبیه رگ محیطی  اختلاف آماری معنی داری با گروه دگز مدتومیدین نداشتند (221/0p=). نتیجه گیری: تجویزداخل بینی میدازولام در سهولت جدایی کودک از پدرومادر و تحمل ماسک بیهوشی بر  برتری دارد ولی   دپرسیون تنفسی کمتری نسبت به میدازولام ایجاد می کند.